Blog

Hou jij van opruimen? Ik….vooral als het gedaan is!

Zo af en toe word ik overvallen door de drang om eens flink op te ruimen. Meestal gaat het om een kast die steeds rommeliger wordt. Tot er geen plaats meer is om dingen goed neer te zetten. Waardoor het nog rommeliger wordt. Herken je dat?

Eigenlijk heb ik er dan best plezier in om de spullen eens goed uit te zoeken en weg te doen wat weg kan. Lekker opruimen, zodat er weer ruimte is voor wat nieuws. Geeft ook een prettig gevoel van ruimte in je hoofd.

Een tijd geleden kocht ik het boek Opgeruimd van Zamarra Oomes-Kok. Vol met manieren hoe je effectief kan opruimen, maar ook hoe je je huis goed organiseert. Zodat opruimen bijzaak wordt, een peulenschil zogezegd!!
Zo’n boek lees ik als een roman…. en ik hou er ook nog goede tips aan over, én… jawel, goede gewoonten.
Meer hierover kan je vinden op haar website http://www.zamarra.nl

Maar wat ook leuk is van zo’n opruimaanval, dat je dingen tegenkomt waarvan je niet eens meer wist dat je ze had.
Zo vond ik helemaal achter in mijn werkkast twee dozen vol met kleine blikjes die ik ooit spaarde.

Toen maakte ik daar in huis geregeld kleine stilleventjes mee. Ik kon het niet laten om daar weer even mee te spelen.

Soms nam ik een thema als leidraad, zoals hier eenden of doosjes met een bepaalde vorm. En de huisjes…….! Ik was totaal vergeten dat ik die had.

Of een kleur, hier rood, als verbinding of een bepaalde stijl, zoals de naïeve doosjes in het midden. Het doosje met de vis vind ik nog steeds prachtig.

Maar nu duikt er toch een probleempje op. Wat zal ik er mee doen? Weer neerzetten? Het huis is al vrij vol en al dat afstoffen….Weg geven of naar de kringloop brengen? Oei, dat gaat me toch wel aan het hart.

Weet je wat? Ik berg ze weer netjes terug in de dozen en zet ze op de plank in de zolderberging. Tot over 5 jaar!

En niet alleen door meer de fiets te nemen, maar echt de kleur groen…..

Herken je dat? Dat je een beetje verliefd bent op een kleur?

Eigenlijk ben ik dat op wel meer kleuren. De meeste blauwtinten scoren hoog bij mij. Dat kan je ook zien in mijn schilderijen.

Maar vandaag gaat het over groen. En wel vergrijsd groen. Zo lang ik me kan herinneren hou ik al van deze kleur. Soms zweemt het een beetje meer naar turquoise (ook een favorietje), dan weer meer naar grijs. Op het ogenblik zie je deze kleur weer wat vaker in de modewinkels. Ik reuze blij natuurlijk…..

Zo vond ik vorig jaar al deze jas. En ook dit jaar draag ik hem met plezier.
In mijn kast kan je aardig wat wol en katoen vinden (je wist al dat ik dol ben op breien?) en de groenige tinten zijn volop aanwezig.
Gisteren nog kocht ik dat lekkere schriftje, lekker omdat het zo fijn in de hand ligt.

En weet je wat leuk is met dit grijsgroen? Het combineert goed met veel andere kleuren. Het allermooist vind ik de combi met helder lichtblauw, maar ook een tikkeltje rood of roze doet het prima.

Weet je wat mensen heel vaak vragen? Hoe lang doe je nou over zo’n schilderij?
Ik sta dan altijd een beetje met mijn mond vol tanden….want als eerste denk ik dan: wordt nu de prijs  omgerekend naar zoveel euro per uur….? Kan dat de vergelijking wel doorstaan met…bijvoorbeeld de uurprijs van de loodgieter of kom het meer in de buurt van een tandarts? En, o onzekerheid… Is het dat wel waard?

Maar meestal zie ik een oprecht geïnterresserd gezicht en hoewel het daaroor niet makkelijker wordt, dient zicht meteen de tweede gedachte aan: wanneer begint een schilderij eigenlijk?

Mag je de tijd meetellen dat je op het strand loopt en kijkt hoe lucht en water steeds van kleur veranderen? Of de tijd dat je schetsjes zit te maken en weer verscheurt…Het voorbereiden van het doek, het uitspoelen van de kwasten, het schoonmaken van de vloer als je het palet uit je handen laat vallen (valt altijd met de verf naar beneden toe).

Ik denk dat mensen meestal het moment bedoelen dat je daadwerkelijk de kwast in de verf doopt en de eerste streek zet. Dat is inderdaad een duidelijke startpunt, alleen gebeurt dat niet zonder datgene wat er allemaal aan vooraf gaat.

En dan komt nog het lastigste: Wanneer is een schilderij klaar?
Is dat het moment dat je het signeert? Vaak ben ik daarna nog dagen dingen aan het veranderen. Soms nog als ik na een paar weken foto’s ervan ga maken. Zie ik ineens dat het toch nog anders moet….

Een grappige ervaring vind ik, als ik aan de telefoon zit, helemaal met mijn gedachten bij het gesprek. En dan toch registreren mijn ogen kennelijk het schilderij. Want plotseling wordt ik me dan bewust dat ik een verkeerde lijn zie of een een raar vlekje of iets dergelijks.

Een duidelijk eindpunt zou moeten zijn dat het schilderij de deur uitgaat, maar daar zijn anecdotes van bekend. Rob van Doeselaar verhaalt in zijn Clementlezing dat Bonnard met een palet en kwast onder zijn jas, stiekem nog iets probeert te veranderen aan werk dat al in een museum hangt….

Van Doeselaar heeft overigens een verhaal dat zeker de moeite waard is, over de vraag waar ik mee begon. Zie http://www.robvandoeselaar.nl/clementlezing

Ik wel.

D.w.z. niet in dingen die echt onmogelijk zijn, maar laten we zeggen in de huis-, tuin- en keukenwonderen.
Zo loop ik al tijden te tobben met een blessure, of eigenlijk loop ik niet, of nauwelijks, vanwege de pijn. Sinds een paar weken ben ik onder behandeling van een fysiotherapeute. Vorige week had ze me nogal flink aangepakt, met als gevolg dat ik niet kon slapen van de pijn.
Eigenlijk zag ik het een aantal dagen niet meer zo zitten, was lichtelijk wanhopig.
En dan ineens, een week later ga ik voorzichtig boodschappen doen en ja hoor, ik loop zeker een kwartier zonder pijn. Wow, dat voelt dan echt als een wonder!

Herken je dat? Dingen waar je niet op durft te hopen, die je niet verwacht en die dan toch zomaar gebeuren….

Nog zo’n wondertje: Jaren geleden overkwam me, dat ik uit een totaal onverwachte hoek werd uitgenodigd om mee te doen aan een kunstcampagne van een groot verzekeringsbedrijf. Die bestond uit 20 kunstenaars, waaronder bekende namen o.a. Herman Brood, Jan Sierhuis en Astrid Engels. En daar mocht ik tussen als één van de twintig!!! Het heeft mijn kunstloopbaan een enorme boost gegeven en nog steeds voel ik dat als een onverwacht wonder.