Soms vragen mensen mij:
wat is er eerst, de tekst of het schilderij?
Dat gaat vaak samen of het pingpongt heen en weer. Ook gebeurt het dat ik een gedicht meer keren gebruik, soms dezelfde zin en soms een ander stukje.
Samen met het schilderij ontstaat er dan een nieuwe eenheid met een eigen betekenis.
Als kind woonde ik aan een dijk in de polder. In de zomer stond het gras op de dijk kniehoog. Dat sprak erg tot mijn verbeelding. Het was geweldig om in te liggen, zodat niemand je kon zien.
Gras
Wat is dat toch met gras
het harde stugge, de halmen
al lang niet groen meer
het was zomer
mag ik vannacht slapen
in het lange gras?
alleen met de aarde
vol klein gegons
alleen met de hemel, de sterren
het argeloos donker als
deken en om me heen
het gras
een onneembare vesting
slapen in het hoge gras
het mocht niet.
Zeegedicht
Langer dan onze schaduwen
onder de lage zon
deze nadagen van oktober
Lichter dan ons gewichtloos gaan
langs de vloedlijn waar schuimvlokjes
ons kruipend volgen
En overal dat romig licht dat
alle kleuren opslokt
Er is een loom bewegen in
de lange golven, de zilvermeeuwen
waarvan er af en toe een paar
traag op de vleugels gaan
Koel en glanzend spoelt het water
over het zand en onze voeten
spiegelt de spitse pootjes
van de kleine strandlopers
En binnen deze kooi van licht
alleen wij
en een zee van tijd.
Stenen
Ieder jaar als ik in Denemarken ben, zoek ik naar stenen op de stranden daar. Ik zie er altijd veel meer dan ik mee kan nemen…..Dus maak ik ook foto’s ervan.
